Του Γιώργου Κράλογλου
Φέσι στις βιομηχανικές εξαγωγές. Φέσι σε προμηθευτές του κράτους. Φέσι τώρα στους τευτλοπαραγωγούς. Και η Βενεζουέλα των Βαλκανίων "καλά κρατεί".
Φέσι στις βιομηχανικές εξαγωγές. Φέσι σε προμηθευτές του κράτους. Φέσι τώρα στους τευτλοπαραγωγούς. Και η Βενεζουέλα των Βαλκανίων "καλά κρατεί".
Ήταν να ντρέπεσαι για τη χώρα σου άλλη μια φορά. Ήταν να σιχαίνεσαι την κατάντια μας. Λίγα λεπτά στην τηλεόραση,...
παρακολουθώντας την κατάληψη μιας από τις κρατικές βιομηχανίες ζάχαρης από τους τευτλοπαραγωγούς που ζητούσαν τα λεφτά τους, ήταν αρκετά να σε πιάσει ναυτία από το αίσχος του, διαχρονικά, ανίκανου κράτους μας. ...
Ντροπή. Τι άλλο να πεις. Αποτυπώνω τα γεγονότα. Οι τευτλοπαραγωγοί στο Πλατύ Ημαθίας παρέδωσαν το 2017 τεύτλα στο κρατικό εργοστάσιο ζάχαρης. Και το κράτος δεν τους πλήρωσε. Τους έβαλε φέσι... Ίδιο με το φέσι των 7 δισ. ευρώ που έχει βάλει σε ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με το κράτος.
Και να σκεφτεί κανείς ότι από τα 7 δισ. ευρώ χρωστούμενα επέστρεψαν, μόλις τελευταία, κάπου 150 εκατομμύρια!!! Και το έκαναν βούκινο από τα υπουργεία.
Αλλά ας γυρίσουμε στις εικόνες από την κρατική ζάχαρη στο Πλατύ. Οι παραγωγοί χωμένοι με τρακτέρ μέσα στο εργοστάσιο βούταγαν τα τσουβάλια με τη ζάχαρη για να την πουλήσουν όσο-όσο μπας και πάρουν κάτι από τα χρωστούμενα. Ανατριχίλα!!!
Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες των όσων συνέβησαν και επί ΣΥΡΙΖΑ, το 2015 που η κυβέρνηση του βουνού... (έτσι νόμιζαν τότε...) βούτηξε από τις τσέπες του φορολογούμενου μισθωτού και συνταξιούχου (τους άλλους άντε να τους βρεις...) 30.000.000 ευρώ και τα έδωσε (για πρώτη δόση) ώστε να ξαναμπούν μπροστά τα φαλιρισμένα κρατικά εργοστάσια ζάχαρης.
Δεν θα αγγίξω ούτε την αφέλεια ή και τους πιθανούς υπολογισμούς των αγροτών να παραμένουν κρατικοδίαιτοι και ας ρισκάρουν και τα τρακτέρ τους.
Βεβαίως υπάρχει και παρασκήνιο στο θέμα. Παρασκήνιο που όχι δεν μας κολακεύει αλλά κάνει την εικόνα μας χειρότερη από τη σημερινή. Και τη γεύση εντελώς πικρή από τη γλυκιά που έχει το προϊόν.
Θα σταθώ όμως στο σήμερα, στα μηνύματα των καιρών και στα στοιχεία του ΟΟΣΑ ότι τα φορολογικά βάρη στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα μεταξύ των 46 οικονομιών, ανά τον κόσμο!!!
Και πότε παρακαλώ μας συμβαίνουν αυτά; Όταν οι 46 ανεπτυγμένες και όχι ψευτοσοβιετικές οικονομίες, όπως η ελληνική, κρατάνε χαμηλά τους φόρους.
Παρ' όλα αυτά κάποια κομματόσκυλα (από αυτά που έχουν πάντα λόγο στις κυβερνήσεις) νομίζουν ότι έτσι, ως χώρα, θα ανέβουμε και στο τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης που ξεκίνησε ήδη από την Ευρώπη "μεταφέροντας" αύξηση συμμετοχής της βιομηχανία στο 20% του ΑΕΠ της Ε.Ε.
Από ποια Ελλάδα θα περάσει το τρένο, όταν η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ είναι 8%, γιατί οι κυβερνήσεις τριπλασιάζουν τους φόρους στην ιδιωτική βιομηχανία και για να στηρίξουν αποτυχημένες κρατικές πρωτοβουλίες.
Θα το υπενθυμίζω ασταμάτητα. Πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δραχμές πληρώσαμε τις κρατικοποιήσεις, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Πάνω από 2 δισ. ευρώ μας έφαγε μόνο η κρατικοποίηση της Ολυμπιακής.
Το αποτέλεσμα; Οι κρατικές βιομηχανίες και η κρατική πρωτοβουλία σε κάνουν να φρίξεις για το πόσο υποανάπτυκτοι καταντήσαμε.
Πόσο Βενεζουέλα γίναμε. Και πως τελικά βγαίνουμε, σε όλες τις μετρήσεις ανάπτυξης, πίσω και από την Αλβανία στα Βαλκάνια με τη Λετονία να μας κρατάει συντροφιά στο τέλος της ουράς των ανεπτυγμένων.
Τι σύγκριση να κάνεις, ως Ελλάδα, με τις χώρες που μετράνε τα μεγέθη τους ανάλογα με τη βιομηχανική τους ανάπτυξη, όταν αντιπαραθέτεις κρατικά βιομηχανικά "κουρέλια" όπως η κρατική ΛΑΡΚΟ, η κρατική αμυντική βιομηχανία, η κρατική ζάχαρη, τα (κλειστά) κρατικά ναυπηγεία, η κρατική ενέργεια, οι κρατικές συναρμολογήσεις αυτοκινήτων και άλλα κρατικά εκτρώματα της οικονομίας.
Η επαναβιομηχάνιση της Ελλάδας στους δρόμους που ανοίγονται και από τη νέα βιομηχανική επανάσταση πρέπει να γίνει καθήκον της Πολιτείας και όχι παιχνίδι στα χέρια κυβερνήσεων, πολιτικών, κομμάτων και των αφισοκολλητών συμβούλων των πρωθυπουργών.
Το φέσι από τεύτλα και οι σκηνές Βενεζουέλας, στο κρατικό εργοστάσιο ζάχαρης, ας είναι η τελευταία εικόνα από παρόμοιες, όπως εκείνες με τα στέκια ναρκομανών και τα αφοδευτήρια... σε γνωστές ιστορικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Αττικής και της Πάτρας. Η βιομηχανική Ελλάδα υπήρξε. Έστω και με γυάλινα πόδια ή λάθη. Την αποβιομηχάνιση την ξεκίνησαν οι πολιτικές πρωτοβουλίες για κρατική βιομηχανική Ελλάδα. Και αυτό μας στοίχισε 300 δισ. εθνικό χρέος και 500.000 νέα παιδιά εκτός Ελλάδος. Πότε θα σταματήσει η πληγή;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου